ความลำเอียงในไซอิ๋ว ผ่านสายตาของพระถังซัมจั๋งผู้โปรดสัตว์ไม่เท่ากัน

คนไทยจำนวนมากรู้จักเรื่องไซอิ๋วกันดี ไม่ว่าจะผ่านทางละครทีวี การ์ตูน ฯลฯ ไซอิ๋วเป็นวรรณกรรมอมตะของจีนที่เล่าเรื่องการผจญภัยของพระทั้งสี่ หนึ่งคน (พระถังซัมจั๋ง) หนึ่งลิง (เห้งเจีย) หนึ่งหมู (ตือโป๊ยก่าย) หนึ่งตัวประหลาด (ซัวเจ๋ง) เดินทางรอนแรมจากเมืองจีนไปยังชมพูทวีป (อินเดีย) เพื่ออัญเชิญพระไตรปิฎกกลับมายังเมืองจีน ระหว่างทางพบปะปีศาจมากมาย

เห้งเจียปราบปีศาจ ช่วยเหลือพระถังซัมจั๋งให้รอดพ้นจากอันตราย คือเรื่องราวที่ผู้คนนึกถึง เมื่อพูดถึงไซอิ๋ว

พระถังซัมจั๋งเอาจริงๆก็ทำเป็นแค่สวดมนต์และร้องไห้ทั้งเรื่อง แต่ทุกคนนับถือกราบไหว้ด้วยขึ้นชื่อว่าเป็นผู้มีความบริสุทธิ์ผุดผ่อง เปี่ยมด้วยบุญบารมี ยุงกัดไม่ยอมตบ มีความเมตตาธรรมค้ำจุนโลก ในหลายๆตอน พระถังฯแกทะเลาะกับเห้งเจียแทบเป็นแทบตาย จนโกรธถึงกับตัดศิษย์ตัดอาจารย์เลยทีเดียว เพราะเห้งเจียฟาดคนตาย แม้ว่า “คน” เหล่านั้นจะเป็นโจรที่เพิ่งตีพระถังจนบาดเจ็บสาหัสก็ตาม

อ่านมาอย่างนี้แล้วก็แหม พระถังฯนี่จิตใจดีงามจริงๆ ชีวิตโจรผู้ร้ายก็ยังรักษา ช้าก่อน โจรผู้ร้ายน่ะใช่ แต่ถ้าเป็นปีศาจนี่พระถังฯใส่เกียร์ว่างเลยนะ

เวลาเห้งเจียปราบหัวหน้าปีศาจได้ ก็มักจะเผาถ้ำ แถมฆ่าปีศาจน้อยในถ้ำจนเกลี้ยง ฆ่าทีนี่หลักหมื่นตัวเลยทีเดียว หรือเมื่อเจออุปสรรคในการเดินทาง ก็ทำทุกอย่างให้คณะเดินทางต่อได้โดยไม่เลือกวิธีการที่ใช้ แบบนี้พระถังฯไม่เคยบ่นอะไร บางตอนอ่านแล้วถึงขั้นสงสารปีศาจเลยเอาจริงๆ